Sjimmie Veenhuis (1984) maakt installaties waarin hij alledaagse materialen in hun oorspronkelijke vorm een transformatie laat ondergaan. Deze herinterpretatie gebeurt niet alleen op formalistisch vlak doordat herkenbare eigenschappen van het materiaal een compleet nieuw beeld afdwingen, maar ook op inhoudelijk niveau als gevolg van de vervreemdende samenvoeging van bestaande verschijningsvormen met een sterke communicatieve waarde. Met gevoel voor symmetrie en ritme bieden Sjimmies gelaagde werken een reflectie op de vanzelfsprekendheid van bestaande aspecten uit onze directe omgeving en leefwereld. Doordat fysieke bouwstenen ervan intact zijn gelaten, resoneert hun primaire functionaliteit zelfs door tot in de ruimte waarin het werk zich begeeft. (tekst: Karlijn Vermeij)